Zaterdag 8 februari was het tijd voor de uitwedstrijd HKC A1 tegen ACKC A1 uit Almkerk. Google Maps had ons weer netjes een half uur voor tijd tot aan de deur van sportcomplex De Jager in Giessen gebracht.
Het was een drukte van belang. ACKC vierde haar 65 jarig jubileum, en dat was duidelijk merkbaar d.m.v. volle tribunes, muziek, kraampjes, een DJ en een springkussen in de zaal. De stemming onder het ACKC-publiek was uitgelaten en de zaal had een sfeer van vandaag valt hier niets te halen.
Doordat de wedstrijd tegelijk starte met het tweede van HKC moesten wij het doen met welgeteld vijf supporters en natuurlijk de twee Levi’s die alleen oog hadden voor het springkussen. Qua supportersaantal stonden we dan ook ruim 200 man in de min, maar we gingen er voor.
HKC A1 was gespannen mede veroorzaakt door het feit dat zijn niet konden beschikken over de aanvoerder Roan en onze superdame uit het andere vak Janine, beiden waren geclaimd door HKC 2. Het zou moeilijk worden in beide vakken veel minder aanvalskracht en scorend vermogen, minder reboundpower met als gevolg ook minder schotkansen.
Gelukkig had de TC van HKC de wedstrijd van HKC A2 kunnen verzetten om zo te kunnen beschikken over voldoende reserves om het A1 team compleet te maken. In de basis starten dan ook Yaron Hooikaas (A2) en Britt de Boon (B1) en op de bank was er plaats voor Anthony Sterrenburg (A2) en Inne de Kok (A2). Met Daniel als aanvoerder gingen we 5 minuten te laat van start. ACKC A1 zette direct volle druk op de HKC aanval en op het uitverdedigen waardoor het even lastig was met de opbouw van het spel.
De wissels hadden wel wat zenuwen en moesten zichtbaar wennen aan het zeer fysieke korfbalspel van ACKC en alsmede het hoge tempo. ACKC liet de steun niet makkelijk toe er moest duidelijk uit een ander vaatje getapt gaan worden om de punten te gaan pakken.
De zeer jonge scheidsrechter floot naar eer en geweten, maar was duidelijk nog niet klaar voor deze uitdaging.
Wel alle respect voor de scheidsrechter! Een ieder moet de kans krijgen en het leerproces ervaren dus ga ik daar niets over zeggen.
Het was snel duidelijk we miste teveel in de basis om echt een stempel op de wedstrijd te kunnen drukken. Sterker nog we kwamen gewoon zo nu en dan achter en moesten hard werken voor elk punt. Het bewust zakken van Daniel in de verdediging leverde wel wat meer rebound op maar de schoten vielen aanvallend niet echt.
Om het reboundverschil binnen de vakken op te lossen werd er door de coach een vakwissel doorgevoerd. Nienke moest plaats maken voor Inne en zou later terugkeren in het andere vak.
Er bleef een sterk geloof bij de tegenstander ACKC dat het vandaag wel eens hun dag zou kunnen worden en met een ruststand van 8 tegen 8 zou dit zomaar eens zo kunnen zijn.
Coach Stephan ging dan ook verhit de kleedkamer in om zijn team te vertellen dat het anders moest. Gelukkig was de teamspirit nog onvoorwaardelijk aanwezig. Het was een flinke opgave omdat HKC niet echt de power had om ACKC hun spel op te leggen.
- Het tempo moest omhoog
- Passing beter aan de buitenkant
- Werken voor elkaar
- Goede kansen kiezen
- Coaching naar elkaar toe moest veel beter
Mede door het uitvallen van Christie (enkel blessure) aan het einde van de eerste helft, met als vervanger Nienke, was er weer aan fysieke verdedigingskracht ingeleverd.
De start van de tweede helft was goed en al snel pakte HKC twee doelpunten voorsprong op ACKC. De wedstrijd was echter zeker nog niet gespeeld. De vakwissel met Nienke pakte zeer goed uit. Zij kon gemakkelijk langs haar dame en daarna scoren, ook de aanvallende wissels van Anthony waren succesvol. Hij zorgde voor meer snelheid in de aanval en onrust bij de tegenstander, wist zelf ook nog te scoren en een aantal strafworpen mee te krijgen. Geweldig gedaan!
De laatste 20 minuten ben ik zelf ook voor de tribune gaan zitten langs het veld om de HKC aanval extra aan te moedigen en te ondersteunen, daar de stem van Stephan het bijna had begeven. 5 minuten voor tijd wist de HKC formatie een voorsprong van 4 doelpunten te pakken waarvan we er op het laatst nog 1 van hebben ingeleverd waardoor de wedstrijd eindigde met een stand van 16–19.
Een fel bevochten overwinning met goed presterende wisselspelers die zeker niet door het ijs zijn gezakt en deden waarvoor ze waren opgeroepen, bedankt allemaal top dat jullie er waren.
Na de wedstrijd toch maar even afslag 25 op de A15 genomen naar die tent met grote gele M, om de adrenaline te laten zakken en even tot rust te komen .
Niet verloren onder deze moeilijke omstandigheden, prima team prestatie met een doordachte tactiek en de wissels op het juiste moment.
Het was geen oogstrelend korfbal maar wel genoeg voor de winst.
Trotse coachvader,
Ron Ligtmans
