Zonnestraaltjes prikten door het wolkendek… de dauwdruppeltjes druppelden langzaam naar beneden langs het strakgeschoren kunstgras…. De dag der dagen was aangebroken… 17 juni 2017… nee dit is geen toeval, de trouwe lezers weten waar dit heen gaat.. Voor de niet trouwe lezers (die zijn er niet, maar goed..) zal deze datum nader worden toegelicht.
17 juni 2017… of beter gezegd 17-6-2017.. magische cijfers zo blijkt… immers, 1+7-6+20-17 maakt??? Juist: 5. En dat op de dag dat de zon als een soort Euromast al spoedig hoog aan de hemel stond.. Hoog… High…. 17 juni 2017… High 5.
De dag van de revival van High 5 leek aangebroken.. Het magische team van weleer, onverschrokken, altijd doelgericht, internationaal bekend, onomstreden, een baken van rust in woelige tijden.. Helaas, alleen High 5 coryfee van het eerste uur (mogelijk tweede uur, maar dit klinkt beter) Arie (A. Verschoor red.) bleek de moed te hebben gehad om op te komen draven… Galop was het namelijk niet. Maar zo simpel als een koe een haas vangt zo lastig bleek het om een magisch team nieuw leven in te blazen. Gedurende de 15 maanden voorbereiding bleek al snel dat de naam High 5 geen eer zou worden aangedaan. Ons allerbekende zoef de haas (Vincent van D) kwam daarom met de geweldige naam TGV… Nee, niet Team Gabri Vincent… TGV, die oranje trein. Altijd in een rechte lijn, topsnelheid, doelgericht, uiterst precies, geen zijsporen, zonder omwegen. Met deze flitsende naam was een hecht team al snel geformeerd. Zo kan het ook! Daar kan men in Den Haag een puntje aan zuigen… Had ik het al gehad over de Euromast? Ja? Mooi zo.
Terug naar de magische dag.. Langzaam druppelde team TGV binnen op het Boven-Hardinxveldse sportcomplex. Ook dit was vooraf besproken. De in grote getalen verzamelde pers en scouts moesten immers wel even om de tuin worden geleid. Zo kwam Vincent met de auto (doet ie anders nooit), stond Arie al proef te fluiten op veld 2, kwam Marco achter een bloemBaks vandaan, Jhonny om de Hoek met wat water en besloten Odette en Jeffrey om samen het terrein te betreden. Ook was daar opeens een lichtflits… een stem.. een charismatisch leider.. Alsof de vrouwelijke versie van Louis van Gaal het veld betrad, zo kwam Manon aan. Nadat zij haar auto (drankbak voor intimi) had geparkeerd werd al direct het koren van het kaf gescheiden (ze is tegendraads). Kortom Vincent en Gabri werden gesplitst. Op de vraag ‘waarom’ klonk het: “ben ik nou zo slim, of zijn jullie zo dom’? De snelheid was er uit, de toon was gezet.. waar was niet duidelijk, maar hij was gezet. Mogelijk naast de zinken emmer met koffie op het terras.. De koffie staat klaar… ja lekker, zo’n emmer vol..
Na een teambespreking kwam langzaam het heilige vuur weer terug in team TGV. The Grand Voyage kon beginnen. Niet voordat het kastenstelsel even kort werd toegelicht. Als snel merkte ondergetekende dat dit niet echt een positieve bijdrage leverde aan de wedstrijdspirit. Ook een aantal flessen terpentine (white spirit) brachten niet het gewenste effect. Er kwam alleen wat verf van de deurposten.. Gelukkig was daar een versimpelde afbeelding van het kastenstelsel waarmee al snel duidelijk werd gemaakt waarom er voor een oranje outfit was gekozen en de vergelijking met de top van de Euromast werd gemaakt.
En zoals het hoort volgde daarna de veldinspectie. Het kunstgras bleek goed te zijn bemest… Uiteraard met kunstmest. Nu weet u dus waarom kunstmest kunstmest heet. Wij vermoeden dat, mede gelet op de strakke lijnen, onze Theo A. hiervoor verantwoordelijk was, maar hij is helaas niet gezien. Zijn advocaat was overigens wel ter plaatse.
Team TGV was klaar voor de strijd. Het heilige kunstgras werd betreden. Al direct werd duidelijk dat er toch enige onbalans in het team aanwezig was en zowel Arie en Jhonny tot dame werden omgebouwd. Dit ging nog behoorlijk snel en ook de eerste tegenstander bleek niet verrast. Mede daarom was er geen sprake van winst… Sterker nog. Al vroeg in het toernooi werd onze rots in de branding Jhonny tot zijn grote ongenoegen gesandwiched tussen twee tegenstanders. Zo is dus ook ooit de ‘Big tasty’ ontstaan. Kruipend over het veld (het veld is nog niet hersteld) wist hij, onder bezielende aanmoediging van Marco (die totaal niet achterBaks acteerde) desondanks toch nog tot scoren te komen. Samen met ‘doelpuntzekerheidje’ Odette leidde dit tot de eerste punten van het toernooi. Ondanks het feit dat Vincent nog de volgende bemoedigende woorden sprak richting zijn tegenstander: “Gabri mist meestal 90% van de strafworpen.. “. Uiteindelijk bleek dit 50%..
Juist op het moment dat onze ‘nep-dames’ leken te bezwijken, was daar supersub Chantal… Voor diegenen die haar niet kennen even de volgende steek(niet onder water)woorden: Sliedrecht, Merwede, Wesley (Wesley N. red.). Deze Chantal, die overigens Manon N. bleek te kennen (klein wereldje), bracht nieuw elan in de ploeg. De druk van het vrouw zijn viel van de schouders van Jhonny en Arie. Daarnaast bleken de vrouwelijke heupen ook zo hun effect te hebben op Jeffrey. Inderdaad Jeffrey. Nu nog even met HOOFDLETTERS: JEFFREY kreeg het op zijn heupen en ontpopte zich in tien minuten tot topscorer aller tijden. Welke bal ook (zelfs ballen van andere velden), alles ging door het mandje. De paaldames stonden er verdwaasd bij, de schapen begonnen te loeien, iedereen was volkomen in shock… Maar wij niet.. TGV was op stoom (nee het is geen stoomtrein, dus graag geen opmerkingen sturen naar de redactie), weldra zou de titel de onze zijn… En daar was het einde van het toernooi… Weg heldenrol, weg eeuwige roem, weg rondrit door Amsterdam, Rotterdam, uitnodigingen over de hele wereld…
De zon scheen uitbundig over het terras van het HKC sportcomplex.. Het kunstgras herstelde zich langzaam van de ontberingen en er werd de belofte uitgesproken om volgend jaar de titel binnen te slepen. Onder het genot van een hapje en een drankje onder de (denkbeeldige) palmbomen werd afscheid genomen van een prachtige dag..
Wij groeten u! Uw TGV
