HKC is in ijltempo bezig om de sportief succesvolle tijden van weleer te herbeleven. De club uit Boven-Hardinxveld zette de opmars in de zaalkorfbalcompetitie broersvoort met de tweede titel op rij, waardoor de status waardoor de status werd verkregen.
Met de 22-19 zege bij Roda in het fraaie Topsportcentrum De Koog in Koog aan de Zaan legde HKC de laatste hand aan een fraaie dubbelslag: in één ruk marcheerde het in zwart-wit gehulde keurkorps van de tweede klasse via twee titelfeesten naar het op twee na hoogste niveau: de overgangsklasse.
De schotklok doet volgend seizoen dus zijn intrede in Het Dok, sinds deze korfbaljaarhang de thuishal op het eigen sportpark van HKC. Maar belangrijker nog, de club die haar zorgvuldig opgeleide talentvolle spelers in het afgelopen decennium regelmatig uit zag zwermen over de korfbalgekke Drechtstreek, profiteert thans zelf nadrukkelijk van de eigen opleiding en teruggekeerde verloren zonen en dochters, die elders verrijkte korbalbagage aanwenden tot meerdere glorie van ‘hun’ HKC.
Bouwstenen
In 2005 nam HKC afscheid van het overgangsklasseniveau in de zaal om vervolgens verder in de anonimiteit weg te zakken. Grote talenten als Richard Kunst en de drie Den Dunnens (John, Nadhie en Danny), maar ook spelers als Annelies Kop, Rianne en Martijn Swets, verlieten HKC om in Papendrecht of Dordrecht individueel aan de weg te timmeren.
John den Dunnen, Annelies Kop en Rianne Swets vormen anno 2017 belangrijke bouwstenen van het succes van het huidige vlaggenschip van HKC, dat – ondersteund door een geweldig legioen supporters – in Noord-Holland de tweede zaaltitel op rij kon bejubelen. ” We effenen alvast het pad vor Richard, Danny en Nadhie, zodat zij straks op een mooi niveau kunnen terugkeren”, lachte captain Emiel Deventer, geflankeerd door de meegrijzende John den Dunnen, terwijl de jubel nog stevig nagalmde.
Succesfactor
In de luwte vierde ook trainer John Spek het succes. Spek debuteert dit seizoen als solo-eindverantwoordelijke van een eerste achttal (‘Bij PKC ben ik ooit samen met Peter van Drimmelen kamioen geworden’) en oogst dus meteen succes. Bij de festiviteiten in Koog aan de Zaan stelde de Papendrechter zich echter bescheiden op. “Dit is mooi voor die gasten en ik kom zelf even tot rust, want ik merk dat de spanning soms iets te hoog oploopt”, verklaarde Spek zijn rol op de achtergrond, die echter wel met een gevoel van grote trots gepaard ging. “De wilskracht van die gasten is echt enorm geweest. Als promovendus vond ik dat we geen titelfavoriet waren, in verschillende wedstrijden zijn we erin geslaagd om heel knap terug te komen.” Captain Emiel Deventer, met zijn leeftijd van 30 jaar de nestor van de ploeg (‘Ik bekijk nog of ik zal doorgaan’), voerde nog een andere succesfarir aan: “Het collectief is bij ons zo belangrijk. Wij hebben niet iemand die er wekelijks acht a negen inschiet, maar dragen de scores met elkaar.”
Tegen Roda, dat de sportieve plicht met verve vervulde, was Kelly de Bruin – die haar rentree na flink blessureleed op de meest fraaie manier bekroonde – prominent in de scores, maar leverde iedere individuele speler een aandeel. John den Dunnen scoorde voor rust enkele goals dieeerder aan zijn virtuoze broertje Danny zouden worden toegeschreven, de broers Emiel en Niels Deventer creerden het belangrijkste verschil, Rianne Swets en Esther de Groot waren uiterst nuttg, Annelies Kop (‘Voor mij krijgt een bewogen jaar op persoonlijk vlak zo een mooi einde’) was tijdig scherp en Ruud aan de Wiel zorgde er met zijn inbreng voor dat de voor werkzaamheden in het buienland verblijvende Stefan den Breejen op afstand kon meebeleven.
De oogsttijd lijkt nog niet voorbij, want ook in de veldcompetitie lonkt halvewege een gang naar de overgangsklasse. Na de afrekening met zware oppositie van de streekgenoten Albatros en Merwede, die lang meegingen, lijkt ook die missie in de buitenlucht te vervullen.
Scores HKC: Kelly de Bruin (5x), John den Dunnen (5x), Annelies Kop (3x), Emiel Deventer (3x), Niels Deventer (2x), Esther de Groot (2x) en Ruud aan de Wiel (2x).
