AD: 'HKC bekroont tomeloze opmars met plek in Korfbal League: "Dit succes is krankzinnig"' - HKC/Creon Kozijnen

Euforie bij spelers en staf van HKC: in een dampende PKC-hal is de Korfbal League bereikt

De tomeloze opmars van HKC op de korfballadder in een tijdsbestek van zeven jaar heeft een geweldige en euforische climax bereikt: komend seizoen behoort de club uit Hardinxveld-Giessendam tot de tien beste zaalkorfbalteams van Nederland. De 19-18 zege op Dalto, in een kolkende PKC-hal, vormde de rode loper naar de entree in de Korfbal League.

De datum 8 april 2023 is voor eeuwig aan de geschiedenis van het bijna 88 jaar HKC verbonden: de dag van De Promotie, het moment dat Stille Zaterdag in één klap veranderde in Zinderende en vervolgens Extatische Zaterdag. De dag dat de PKC-hal tijdelijk zwart-wit kleurde, de dag dat de Alblasserwaard een tweede exponent tussen de elite van het Nederlandse zaalkorfbal verwelkomde.

Eén jaar na de verloren promotiefinale tegen Unitas was het bij de tweede poging wel raak. Het leidde tot prachtige, emotionele en uitzinnige momenten. En Boven-Hardinxveld, waar je enkele uren eerder een speld kon horen vallen tijdens de wedstrijd, transformeerde zaterdagavond bij terugkomst van team en staf op eigen complex in een dampend feestdorp. Met spetterend vuurwerk en een balkonscène in de kantine als hoogtepunten.

HKC is de 26ste club die de Korfbal League bereikt, sinds de introductie van de topcompetitie in 2005. Maar zelden zal een opmars zo tomeloos geweest zijn. Immers, in 2016 ontsteeg de club de tweede klasse. “Ik heb nog meegemaakt dat we tegen de derde klasse aanzaten en kijk waar we nu staan”, klonk er enig ongeloof door in de stem van Peter Kamsteeg, voormalig speler en thans één van de twee trainer-coaches van HKC.

Degradatiekandidaat
Kamsteegs collega op de bank Marrien Ekelmans flikte het promotiekunstje al eens met het Scheveningse KVS. “Maar dit succes is krankzinnig. Na twee punten uit vier duels dit seizoen dachten sommigen zelfs dat we degradatiekandidaat waren. We hebben door het wegvallen van Jitte Janssen en Mabel Havelaar met zware knieblessures veel pech gehad dit jaar. Maar deze club en ploeg heeft fantastische stappen gemaakt. We waren niet zozeer bezig met de League, maar met het winnen van de finale waarin we vorig jaar tegen Unitas ook stonden.”

De trainers Marrien Ekelmans en Peter Kamsteeg (rechts) vieren feest met een geïmproviseerde schaal.

De club uit Harderwijk degradeerde dit jaar kansloos met drie punten op het conto. “We leven even in het moment en dat moet ook. Laat ons even genieten”, stelde Ekelmans.

Voorzitter Frank Kamsteeg liet doorschemeren dat sporthal Het Dok wellicht uitgebreid gaat worden. “En misschien dat we dan ook wel entree moeten gaan heffen, al willen we wel laagdrempelig blijven want dat is onze kracht. Of we klaar zijn voor de League? Dat gaan we de komende tijd bekijken, we genieten ervan en nemen het zoals het is.”

Afspraak verbreken?
De huidige selectie, zo verwacht ‘td’ Mathijs de Boon, zal intact blijven. Voor sommige spelers betekent dat dat ze terug moeten komen op eerdere beslissingen. “Ik heb altijd gezegd: ‘als we promoveren, dan ga ik het niet doen’. Dus ik moet nu eigenlijk de afspraak met mezelf verbreken”, meldde Fenna Zwang, die in 2018 met DeetosSnel – ook ten koste van Dalto en in de PKC-hal – promoveerde.
“Hier kan ik dus niet verliezen”, grijnsde ze. “Ik ga het nu laten bezinken. Fysiek kost het me heel veel, ik speel nog met overtuiging, maar op zondag kom ik bijna als een bejaarde mijn bed uit.” Zwang verloor dit seizoen haar moeder. “Het is soms heel moeilijk en emotioneel geweest. En hoe ik mezelf er doorheen heb gesleept, weet ik niet. Maar dit geeft zoveel ontlading.”

Ontlading
Die ontlading voelde ook Veerle Havelaar, die haar zus Mabel- die na het oplopen van de blessure in de slotfase van het zaalseizoen meteen haar afscheid aankondigde – op een bijzondere manier eerde. “Ik heb opgelopen in haar shirt met nummer 2, want zij heeft ook een belangrijk aandeel gehad in het succes. Ik had dit graag met haar willen delen en daardoor voelt het dubbel. Volgend jaar? Het voelt nu nog onwerkelijk, maar ik denk dat we sowieso meer moeten gaan trainen.”

Jop Brouwer, wiens vakgenote Jitske van Brenk zich prima herstelde na een moeilijke start, miste in 2020 door loting de promotie naar het allerhoogste zaalniveau met Nieuwerkerk. Drie jaar later pakte de Dordtenaar de herkansing met HKC. “Zo vaak zijn we gevallen en telkens zijn we opgestaan als ploeg. Ook in deze wedstrijd, met dank aan onze supporters die altijd de baas zijn in de hal. Volgend jaar mogen we weer in deze hal spelen, tegen de absolute top.”

en feesten na de finale

Jennifer Schaeffer stapte voor dit seizoen over van Kinderdijk naar HKC. “Vorig jaar speelde ik tegen Albatros A1 en Vitesse A1 en later dit jaar reizen we naar PKC, Fortuna en DVO. Ik kan het bijna niet geloven.”

Die absolute top hoopte Mark Klop ooit met PKC/Vertom te halen. Na zijn terugkeer naar HKC enkele jaren geleden kwam de schutter niet meer in de Oostpolder. “Ik vond dat lastig. PKC zit nog steeds in mijn hart, ik heb ervan gedroomd om hier ooit in een bomvolle hal te spelen. Dat dat in een zwart in plaats van in een groen broekje zou zijn en dan dit succes te behalen, is ongekend met deze club.”

Emotioneel
Klop ontbrandde, mede door het koninklijk reboundwerk van de na afloop even totaal emotionele Eliza Roest, na de pauze. “Ik moest verdedigend veel arbeid leveren tegen Mathijs (den Ouden, red.). Na rust weet ik niet meer wat er gebeurde, het liep fantastisch.”

Dé animator was echter opnieuw captain Danny den Dunnen, die de ploeg bij de hand nam in de hal waar hij met PKC geweldige tijden beleefde. “Ik hoorde al mensen zeggen: ‘de cirkel is rond’. Met je club geschiedenis schrijven is supergaaf, maar het wordt wel enorm zwaar. Als er een vereniging is die het kan opvullen, qua accommodatie, sponsoring, sfeer en financieel, dan is dat HKC, want deze club kan veel bereiken. En het dorp staat nog wel een paar dagen op z’n kop.”

Comeback
Het laatste woord was voor Annelies Kop, die een jaar geleden afscheid nam en na de geboorte van zoon Jort in de slotfase van dit seizoen haar rentree maakte voor de comeback der comebacks. “Als je dit een jaar geleden had gezegd, was je voor gek versleten. Het was de planning om aan te sluiten en dan pakt het zo uit dat ik weer in de basis kwam. Over volgend seizoen moeten we later nog maar gaan nadenken, dit is onvergetelijk.”