HKC leek na de verloren hoofdklassefinale aan het einde van zijn Latijn en niet meer in staat om zich nog op te laden voor de tweekamp met Groen Geel voor de resterende Korfbal League-plek. De Hardinxvelders herpakten zich echter razendknap en staan na de 22-17 thuiszege wéér op 50 minuten van het hoogste niveau.
Met de vuisten gebald boven het hoofd en een triomfantelijke grijns op het gelaat verwelkomde Sven van Baggum het eindsignaal van de eerste ontmoeting tussen HKC en Groen Geel. Van Baggum, die in de basis gestart was in plaats van Corné Troost, en zijn medespelers flikten het.
De Boven-Hardinxvelders, die na de verloren finale van zaterdag tegen Unitas uitgerangeerd en afgeschreven leken, hadden alle logicawetten getart door zich op te richten en de Noord-Hollandse opponent, die in alle rust naar de tweestrijd had kunnen toeleven, de eerste tik te geven in de best-of-three serie.
Feestje
“Een half uur hebben we afgelopen zaterdag flink gebaald van de uitkomst van de finale, die we na een 12-8 voorsprong totaal uit handen gaven”, blikt Sven van Baggum op de uren na de nederlaag in de DeetosSnelhal in zijn nieuwe woonplaats Dordrecht terug.
“Daarna hebben we toch een feestje gevierd vanwege het mooie seizoen dat we met elkaar hebben beleefd en het feit dat we de tussenklasse sowieso hadden bereikt. We baalden er vooral van dat we niet hebben laten zien waar we als ploeg werkelijk toe in staat zijn. We zijn niet meer bij elkaar gekomen voor de wedstrijd van dinsdag, maar hebben van coach Marrien Ekelmans de analyse gekregen om ons op Groen Geel voor te bereiden.”
Daarbij had de Alblasserwaardse formatie een grote drijfveer: eerherstel. Van Baggum: “In de duels tegen Wageningen en DSC hebben we laten zien hoe we als collectief kunnen strijden en terugvechten, zelfs van grote achterstanden. Tegen Unitas raakten we in een dip als team, waar we niet meer uitkwamen. We wilden tegen Groen Geel in elk geval strijden.’’
Irritatie en machteloosheid
Desondanks kwam de thuisploeg – waar Carmen de Heer Annelies Kop had vervangen – met 8-3 achter, om vervolgens de tegenstander uit Wormer via een 7-9 pauzestand in deel twee te overvleugelen met onder andere acht treffers van Mark Klop.
“Bij Groen Geel zag je de irritatie groeien en de machteloosheid in de ploeg sluipen, dat maakte ons steeds sterker. En dan zijn we opeens weer vlakbij de Korfbal League”, constateert Van Baggum, die na zijn vertrek bij Pernix aan zijn tweede jaar bij HKC bezig is. “Ja, ik heb ook de meningen gehoord dat je het misschien niet moet willen om naar de ‘League’ te gaan. Maar op basis van de prestaties in de afgelopen maanden verdienen we het. Tegen Fortuna en PKC hoeven we geen illusies te hebben, maar tegen clubs als KCC en Unitas zullen we niet kansloos zijn. Maar we zijn er uiteraard nog niet.”
Tatoeages
Van Baggum is dankzij zijn tatoeages een bijzondere verschijning in het veld. De lichaamskunstwerken vertegenwoordigen ook de nodige persoonlijke boodschappen. “Verwijzingen naar de liefde voor mijn familie, vader, moeder en zus, maar ook twee van mijn beste vrienden. En er staat ook de boodschap dat ik nergens bang van ben.”
Die standvastigheid heeft hem ook geholpen nadat hij eind december 2016, als speler van het Eindhovense DSC, op doping werd betrapt. “Met naam en toenaam werd ik genoemd en vanaf dat moment is het altijd aan mij blijven kleven, zelfs bij sollicitatiegesprekken”, geeft hij aan.
“En feitelijk was het geen doping, maar werd ik betrapt op het gebruik van drugs waarna ik tegen de lamp ben gelopen waar anderen de dans zijn ontsprongen. Ik heb een fout gemaakt, net als dat anderen dat hebben gedaan of doen en heb ermee leren leven. Bij HKC heb ik fantastisch naar mijn zin, vandaar ook dat ik in deze contreien ben komen wonen.”
Orgineel (als premium-artikel) gepubliceerd: AD/Rivierenland (21 april 2022)
Auteur: Arco Bomgaars
Fotografie: © Gertrude de Vries
